Je zou maar gek zijn van hardlopen, je werk als thuishulp en je cliënten. Sandra Polak bedacht een persoonlijke challenge. Op 15 juli rende ze, met zelfgebakken muffins, van cliënt naar cliënt. 10 vragen aan Sandra over haar CliëntenRun.
- Kun je kort iets over jezelf vertellen?
Ik ben Sandra, 52 jaar, getrouwd en moeder van een lieve dochter van tien. Wij wonen in het mooie Willemstad, in Noord-Brabant. - Wat doe je bij Tzorg?
Sinds 2016 werk ik als thuiszorgmedewerker. Ik heb elf vaste cliënten. Dit werk past bij mij. Ik ben een dienstverlener en vind het leuk om iets voor een ander te betekenen én een gezellig praatje te maken. - Je hobby is hardlopen. Waar loop je het liefst?
Lopen op nieuwe plekken vind ik het fijnst. Zo heb ik al gelopen op Texel en in Limburg. En heel veel plaatsen daartussen. Af en toe doe ik mee aan een hardloopevenement of een Vestingloop. Zo ontdek ik veel mooie plekjes in Nederland. - Wat is er zo leuk aan hardlopen?
Ik vind het lekker om buiten te zijn. Ik wil fit blijven en om mezelf uit te dagen verzin ik af en toe een leuke challenge. M’n doel uitzetten – 5 of 6 kilometer hardlopen – en dat ook halen, daar heb ik plezier in. - Waarom bedacht je een CliëntenRun?
Het kwam spontaan in me op. Ik wilde voor mijn cliënten gaan lopen. Uit respect, dankbaarheid en voor de gezelligheid. Dat leek me leuk, want ik heb met al mijn cliënten een goede band. 1 kilometer lopen per client, dus in totaal 10 kilometer. Plus 1 kilometer voor de cliënten die er helaas niet meer zijn. Mijn man zou muffins bakken die we dan al hardlopend rond konden brengen. - We zijn natuurlijk heel benieuwd. Hoe ging het?
Om 10.00 uur vertrokken we vanaf mijn huis. Met support van mijn man, die ook meeliep, en mijn dochter en haar vriendin op de fiets met de versierde muffins. Het was ongeveer 2 kilometer lopen voordat we aanbelden bij de eerst cliënt. Hartelijk werden we ontvangen. Even kletsen, muffin overhandigen en door naar cliënt nummer twee. Weer een muffin afgegeven en zo door. Na precies 11 kilometer haalden we de finish, de Koepelkerk bij het herdenkingskunstwerk in Willemstad. - Wat heb je daar gedaan?
Daar heb ik een kaarsje aangestoken voor mijn overleden cliënten en voor de overleden partners van mijn cliënten. Een bloemetje neergelegd, de run afgesloten en voldaan en trost gingen we naar huis. - Hoe waren de reacties van je cliënten?
Het was heel leuk om hun reactie te zien als we aanbelden. Ze waren heel trots en voelden zich vereerd, want zij hadden de hoofdrol in deze run. - Hoe heb je de run zelf ervaren?
Ik ben altijd enthousiast, vrolijk en blij. Tijdens die laatste kilometer even stil staan bij de mensen die er niet meer zijn en een paar herinneringen ophalen, ja dat vond ik heel mooi.Ik ben dankbaar dat ik dit werk mag doen. - En heb je al een nieuwe challenge bedacht?
Nee. Misschien wordt het een dierentuinloop of een loop voor mijn zussen waar ik een bijzondere band mee heb.