Als je het Nico (65) vraagt, is iedere thuishulp een kanjer. Nico ontvangt al enige tijd zorg van zijn thuishulp Angela. “Alle respect voor Angela en alle mensen in de zorg, die altijd voor anderen klaarstaan.”
Een nieuwe thuishulp is soms even wennen. Gaat het werken? Is er een klik? Voor zowel Nico als Angela verliep het van begin af aan ontspannen en gezellig. Angela: “Een poetsje én een praatje, daar gaat het mij om. Ik vind het fijn om anderen te helpen.” Tijdens het schoonmaken blijkt altijd genoeg te kletsen. Of te verrassen, want daar houdt Nico van. Bij Sinterklaas hoort een uitgebreid gedicht, ook voor Angela. Dit maakt dat Angela zich weleens bezwaard voelt, want wat haar betreft doet ze ‘gewoon’ haar werk. Maar dat ziet Nico heel anders.
Angela woont drie straten verderop, samen met haar zoon van 21, dochter van 16 en twee chihuahua’s. Ze heeft een druk leven, dus er is weinig tijd voor andere dingen. Zoals voor fotografie. Zonde, ze heeft er zelfs een prijs mee gewonnen. Wekelijks werkt ze op donderdag bij Nico, die altijd alleen heeft gewoond. Nico is opgegroeid zonder broers of zussen en hij heeft geen partner of eigen kinderen. “Maar ik ben niet eenzaam of zielig hoor!” De afgelopen zeven jaar ging hij iedere avond naar zijn moeder, in het verzorgingshuis een dorp verderop. “Hoewel Angela mijn moeder nooit heeft gekend, vroeg ze steevast hoe het met haar ging. Dat vind ik hartstikke mooi, het getuigt van interesse. Twee weken geleden is mijn moeder overleden, op Eerste Kerstdag. Ze is 97 geworden.” Hoe verdrietig ook, Nico is niet iemand om in de put te gaan zitten. “Ik blijf altijd positief. Er zijn genoeg leuke dingen.”
Sinds 2020 kan Nico niet meer werken. “Ik heb altijd met veel plezier bij de Belastingdienst gewerkt. Eerst in Zaltbommel, toen in Gorinchem en de laatste jaren in Utrecht. Daar deed ik de voorlopige aanslagen.”
Nico zat nog midden in zijn werkzame leven, toen zijn gezondheid hem terugfloot. Vier weken lag hij in het ziekenhuis, met een niet erg hoopgevende diagnose. Maar ook toen bleef hij positief. Volgens de verpleegkundigen was hij een voorbeeld voor de andere patiënten. Na ontslag uit het ziekenhuis verbleef hij voor revalidatie zes weken in hetzelfde zorgcentrum als waar zijn moeder woonde, zij het niet op de gesloten afdeling.
Nu, vier jaar later, gaat het best aardig met hem. Maar zo actief als vroeger is hij niet meer. Ooit kreeg hij voor zijn enthousiasme en inzet zelfs een lintje van de Koningin. Nico was namelijk achtentwintig jaar lang secretaris van Salt-Boemel, de plaatselijke wielerclub.
Angela zorgt ervoor dat de ingelijste oorkonde aan de muur er altijd piekfijn bijhangt.
